Tien jaar PPZ door de ogen van Jelle Prins
Vanwege ons 10-jarig bestaan nodigen we iedere maand iemand uit om een artikel te schijven in een reeks van 10 artikelen. Dit keer het woord aan Jelle Prins, directeur Opleiden binnen het UMCG. Jelle was PPZ-bestuurslid tot eind 2022.
Recent kreeg ik van Dian Webbink de vraag of ik mee wilde werken aan een artikel rondom tien jaar PPZ. Wat een geweldige eer!
Tien jaar Profportaal Zorg!! Dat vraagt om hartelijk felicitaties, om een feest! Zo nadenkend dacht ik; aan wie moet je die felicitaties gaan richten. Al snel volgde voor mijzelf het antwoord; namelijk aan iedereen van jullie, aan alle leden, aan alle professionals in de zorg die zich voortdurend willen blijven ontwikkelen, en aan jezelf.
Ik ben nog steeds van mening dat het oprichten van een coöperatie, nu tien jaar geleden, één van de beste zaken is die de professionals in de zorg is overkomen.
Grootspraak? Nee, wat mij betreft niet. Immers samen maken we de zorg (beter). Ideeën als marktwerking en concurrentie in de zorg zijn al lang op zijn retour. Samenwerken in netwerken is het nieuwe adagium. Ook vanuit het besef dat we alleen de zorg niet meer overeind kunnen houden.
Juist dat inzicht maakte dat we tien jaar geleden de handen in één hebben geslagen. Eerlijk is eerlijk; dat ging niet zonder slag of stoot. Er kwam het benodigde overleg en polderen aan te pas, maar uiteindelijk won het vertrouwen. Het vertrouwen dat we samen in staat zouden zijn iets moois te ontwikkelen. Iets vernieuwends. Iets wat vooral zou leiden tot delen en ontwikkelen. De coöperatie!
Met het delen van leercontent waren we toen onze tijd vooruit. Tijdens de COVID periode zagen we dat nog nadrukkelijker. Daar waar toen opeens veel behoefte was aan kennisdelen, zagen we dat we als PPZ daar voorsprong hadden omdat we dat al deden.
We are the future, making history together!
PPZ heeft de toekomst, en geschiedenis is al geschreven. Maar mocht je denken dat daarmee de geschiedschrijving stopt dan heb je het mis wat mij betreft. PPZ is hard nodig om juist ook in de zorg geschiedenis te blijven maken. Geschiedenis die elke dag weer begint.
De vraag is of we leren van de geschiedenis. Iemand zei ooit tegen mij; there is no future without history. Ofwel de geschiedenis leert ons wijze lessen, maar de geschiedenis geeft ons ook de schouders om op te staan, de fundamenten om verder op te bouwen. Wat mij betreft heeft de afgelopen tien jaar PPZ ons geleerd dat we SAMEN, VERDER komen.
Maar meer en meer is daarbij wel goed om te beseffen hoe het dan zit met dat SAMEN, wie zijn dat en waar hebben we het over?
WERKEN = LEREN = WERKEN
Toen ik ooit eens aan mensen vroeg om hun meest inspirerende leermoment met elkaar te delen viel op dat de meeste mensen een leermoment uit hun werk aanhaalden. Een leermoment waarin men op de werkvloer een leerervaring had gehad die onvergetelijk was geworden. En laten we eerlijk zijn; dagelijks ervaren we dergelijk leermomenten in de praktijk van de zorg. Niet alleen bij professionals in opleiding maar ook juist bij de al aanwezige professionals. Immers we zijn dagelijks lerend. Waarbij we van en aan elkaar leren, en tevens de patient één van onze grote leermeesters is.
Het traditionele model wat we daarbij vaak hanteren in de zorg is het zogenaamde meester-gezel systeem. Onderzoek laat zien dat dat, binnen kaders, een zeer effectief leersysteem kan zijn. Immers meelopen, gecoacht worden, hands-on oefenen, leren; we hebben het allemaal wel meegemaakt schat ik in. We weten ook dat bij een meester gezel systeem het wel belangrijk is om de autonomie goed te bewaken. Immers leren gebeurd juist ook in de vrije ruimte, de ontwikkelruimte die we juist nodig hebben om verder te groeien. De beelden van de verouderde meester gezel systemen waarin de leerling alleen mocht volgen met de handen op de rug zijn hopelijk verleden tijd.
Meester gezel in nieuwe tijden
Het mooie, en soms onuitgesprokene, in de meester gezel relatie is dat zowel de meester als de gezel aan en van elkaar leren. Een relatie waarin een ‘over en weer’ geldt. En juist daar liggen nieuwe kansen waar ik ook PPZ een rol in toedicht. Waar we het nu nog vaak hebben over een meester gezel in de vorm van een leermeester (m/v) op de werkvloer, zien we dat nu een nieuwe meester gezel vorm zich ontwikkelt. En wel in de vorm van Artificial Intelligence. Samen is wat mij betreft binnen PPZ ook samen met AI.
AI geeft ons de mogelijkheid om een virtuele meester-gezel onder handbereik te hebben. Of misschien moeten we die rol anders definiëren. We hebben de kans om een Personal Development Coach onder de knop te hebben. Een leermeester die met ons mee loopt iedere dag, maar sterker nog ook samen met ons kan aangeven waar potentiële ontwikkelbehoefte ligt en dat niet alleen samen met je kan definiëren, maar ook kan invullen door leeraanbod te bieden. Sterker nog; evidence based leeraanbod te genereren, just in time,just enough, just for you.
Hoogdraverij
Ik hoor nu een aantal mensen denken; die Jelle is even los van welke werkelijkheid dan ook ????. En een dergelijk reactie kan ik heel goed snappen; ik had hem zelf eerst ook.
Maar wellicht dachten we tien jaar geleden ook dat een idee als PPZ hoogdraverij was, dat het gedoemd was om te mislukken. Niets is minder waar; na tien jaar is PPZ nog a live and kicking.
Ik merk in de dagelijks praktijk van ons ziekenhuis, maar ook in de zorgomgeving daarbuiten, dat we grote uitdagingen hebben om te blijven voorzien in capaciteit, continuïteit en kwaliteit van professionals. En we weten dat de uitdagingen alleen maar groter worden. Enerzijds is er enorme behoefte aan scholing anderzijds lijkt in de drukte van alledag scholing er bij in te schieten.
Ik geloof er in dat AI ons daarbij kan helpen. AI als PDC, personal development coach. En natuurlijk hebben we daarbij uitdagingen met betrekking tot de acceptatie en met betrekking tot de toegankelijkheid. Immers op veel zorgafdelingen is dit niet zo maar toegankelijk voor onze professionals. Maar net zoals we tien jaar geleden uitdagingen hadden bij de opzet van PPZ denk ik dat we dit soort uitdagingen ook GEZAMENLIJK kunnen tackelen, waar een wil is, is een weg, waar een noodzaak wordt gevoeld is een oplossing nabij. (en AI kan hierover een goede beleidsnotitie voor ons schrijven ????)
Stokje
Ik geef het stokje graag door aan Joep Lenglet. Voor mij een inspirerend voorbeeld van de nieuwe generatie die opleiden anders tegemoet treedt. Maar ook een voorbeeld waarin ik ooit voor Joep de meester in de meester-gezel relatie mocht zijn. Ondertussen zijn die rollen omgedraaid, en dat ervaar ik als erg stimulerend!
Joep waar staat PPZ volgens jou over tien jaar, en hoe sluit PPZ daarvoor nu al aan bij de komende generaties professionals?
